​

Het samenspel tussen lichaam en geest

 

Als je iets overkomt wat te pijnlijk is om te verdragen kan je teveel stress krijgen waardoor je in actie schiet met zowel lichaam als geest of je raakt uitgedoofd of uitgeblust. Je kan dan ook verslaafd raken en juist een middel kiezen die je aanjaagt, een stimulerend middel of kiezen voor een middel wat je stress vermindert. 

 

Maar eigenlijk moet je leren om ook te verdagen om pijn te hebben, zowel emotionele pijn, lichamelijke pijn, als geestelijke pijn. Maar als je draagkracht klein is kan je ook weinig verdragen. Je ‘window of tolerance’ (zoals dat wordt genoemd) is je ruimte van draagkracht met een bovengrens aan stress en een ondergrens aan stress. Gezonde mensen leven in een gezonde tonus van window of tolerance, zoals een spier ook een gezonde tonus heeft. Maar geestelijk hebben we dat eigenlijk ook. 

 

En de window kun je vergroten als je leert om op een gezonde manier voor je grenzen zorg te dragen, maar ook om gezonde stimulerende of verdovende middelen te kiezen of om ongezonde verdovende of stimulerende middelen te laten. Het liefste heb je een gezonde mix van goed gevarieerd eten en drinken en weet je precies wat je goed doet en wat je moet laten om gezond te zijn. En op het juiste moment een pauze nemen en je parasympathische zenuwstelsel de kans te geven weer een gezonde balans van hormonen en andere lichaamsstofjes te laten maken voor lichaam en geest. Zodat alle stofjes van het sympatische zenuwstelsel die stress aanjaagt of gezonde spanning geeft ook weer kunnen worden omgezet in stofjes die ontspanning geven. Als het goed is heb je dan een gezond uniek eigen ritme van geven en nemen, inademen en uitademen, ontspannen en inspannen, openen en sluiten en dit gebeurt ook op celniveau in je lichaam. 

 

Een gezond lichaam heeft een uiterst genuanceerde homeostase van stofjes die als dat uit balans is ziekte creëert. Dit heeft ook te maken met het samenspel tussen lichaam en geest. Want wij zijn meer dan stofjes en lichaam, onze aandacht en onze geest kan ons lichaam aansturen zoals een sporter leert om met heel veel aandacht te dansen of te bewegen of te turnen of zoals we ook zelf vroeger hebben leren lopen, al vallend en opstaand. Onze geest in ontwikkeling heeft ons lichaam laten groeien. En zoals we ook hebben leren schrijven met een pen voor onze fijne motoriek, met misschien een lievelingshand daarvoor, heb je daar heel veel focus, concentratie en aandacht voor nodig gehad om dat te leren. Maar nu doe je dat automatisch als je kunt schrijven. 

 

Met focus is de boog gespannen, maar de boog moet ook weer ontspannen, het parasympatisch zenuwstelsel moet ook weer in actie komen om het lichaam te ontspannen en gezonde ontspannende en voedende stofjes te laten aanmaken in het lichaam. En daarvoor moet je dan iets doen waarvoor je even geen focus nodig hebt, bijvoorbeeld even spelen op het schoolplein, of even een dutje doen, even iets doen wat geen focus vraagt, maar ontspanning brengt. Maar dan moet je iets kiezen wat voor jou een hulpbron is. 

 

Hulpbronnen kunnen fysiek zijn of juist ook in de geest. En hulpbronnen geven je weer moed, inspiratie en goede gezonde stofjes die een soort smeerolie zijn voor je lichaam en die ontspanning brengen. Soms moet je dan even uniek je lichaam volgen, even je schouders bewegen als daar spanning in zit en dan blijf je heel gezond. 

 

Maar als dit homeostatische systeem van ontspanning en gezonde spanning uit balans raakt moet je kijken en goed opletten wat er nodig is. Is iemand depressief dan zijn er gezonde stimulansen nodig zowel lichamelijk als geestelijk. Met zowel gezonde voeding voor lichaam als voor de geest, gezond bewegen, rust, maar ook fijne inspiratie of geruststelling. Maar als iemand overstresst is in lichaam en geest dan is er verdoving nodig en ontlading van stress. Vooral een ander veilig persoon is dan de beste bron. Nabijheid, niet alleen staan, gepaste aanraking, een hand op de schouder geeft iemand pas echt het sein ‘het is veilig’ en dat geeft ontspanning en geeft je een zucht van verlichting en dat geeft ontspannende stofjes die dan vrijkomen in je lichaam. 

 

En als lichaam en geest echt overspannen zijn dan is er sprake van een manie en echt een veilige bedding hebben waardoor je langzaam weer tot ontspanning kan komen, kan de storm in je lichaam en geest tot ontspanning en bedaren brengen. Eigenlijk is dat een samenspel van gedachten en stofjes in je lichaam. En een storm moet uitrazen, maar de storm komt het beste tot rust als je gedoceerd heel langzaam op de rem drukt en dat is vooral iemand het gevoel geven het is zo veilig dat je kunt ontspannen. En het beste werkt het als je niet acuut de rem erop zet, want dan heb je echt een veiligheidsgordel nodig want anders vlieg je zo met je hoofd door het voorruit van je eigen auto. Maar ineens heel veel medicatie geven is eigenlijk precies zo. 

 

En je auto van je lichaam en geest, zoals een Mazda, moet je eigenlijk leren rijden en besturen. En meestal weet je zelf als beste welke kuren en eigenaardigheden je eigen lichaam en geest heeft. En de meeste mensen weten waarvan ze tot rust komen en waarvan ze rustiger worden en waarvan ze stress krijgen. 

 

En hoe krijg je iemand weer rustig als hulpverlener. Dan zul je moeten kijken of jouw handelen ontspanning geeft of juist stress of inspireert en aanzet tot iets positiefs of alleen maar uitdooft en elke hulpverlener moet zich dat telkens opnieuw afvragen met intervisie en supervisie. Het belangrijkste is, is dat je als hulpverlener iemand als het ware emotionele houvast biedt, een steunpilaar bent. Het liefste werk je dan in een goed team van hulpverleners met elkaar met elkaars kwaliteiten aan hetzelfde doel en steun je elkaar waar nodig en maak je gebruik van elkaars kwaliteiten en vindingrijkheid. Maar je moet ook echt opletten op je cliënt want dat is echt de graadmeter, je moet eigenlijk voortdurend op het puntje van je stoel zitten, innerlijk, geïnteresseerd. In de ander. En als je daar niet op let en je bent je niet bewust van hoe je zelf handelt en je vraagt je dat ook niet af dan moet je eigenlijk om hulp en steun vragen. 

 

Ook moet je je prikkels leren doceren en mag je als hulpverlener ook niet er een schep bij op doen. Teveel dan klapt iemand ook weer in of raakt juist gestresst. Een prikkel moet verdragen kunnen worden. En wil je afbouwen van iets dan moet je er eigenlijk ook helemaal aan toe zijn en ook echt bewust achter de keuze staan en ook het kunnen verdragen om zonder bepaalde stimulansen of verdovende middelen te zijn. En een bepaalde verdoving kan je alleen maar beetje bij beetje veranderen, anders wordt het teveel. Je kan als het ware bevroren zijn in iets ‘shock’ en dat moet heel langzaam in een veilige omgeving ontdooien, het liefste beetje bij beetje en niet in de magnetron. 

 

Een zaadje is niet opeens een plant, een embryo is niet opeens zo volgroeid dat het geboren kan worden en groeien moet je soms bijsturen, maar vooral moet je iemand binnen de juiste grenzen zich laten ontvouwen zoals een bloem zich ook echt blaadje voor blaadje opent, met de juiste voeding van de aarde met goede humus, lucht, zon en regen. 

 

En zo is het ook in de geest. Elk mens kan echt als diegene op de juiste manier verzorgt wordt en als je de juiste grenzen geeft tot ontwikkeling komen en tot ontplooiing en ontvouwing komen juist in zijn of haar unieke tempo en ontwikkelingsweg. Dan ontstaat genezing. 

 

En bij geestelijke problemen wil je dat in goede banen leiden en bij depressie wil je iemand gezonde stimulansen en tools geven en aanleren en iemand die manisch is wil je op een veilige manier weer tot rust brengen. 

 

Maar manisch zijn is een geest die meer open en op hol staat dan anders met een lichaam met stress. Soms zou je dat een psychose kunnen noemen. Soms is het een geest die op hol is. Een open geest staat ook open voor de collectieve geest, het collectief onderbewuste waar we ook echt allemaal mee verbonden zijn. Als we dromen speelt zich dat namelijk allemaal af in de collectieve geest waar je juist je heden, verleden en toekomst samenkomen. En dromen kunnen dan inkijkjes zijn op verleden, heden en toekomst. En als we weer wakker worden en ons lichaam ook fysiek weer is hersteld. Kunnen we weer met een gezonde geest en lichaam aan het werk, als de geest zich ook weer gezond afsluit. In psychose is het vaak zo dat de geest zich dan ook overdag ook meer in een soort droomstaat leeft waarbij veel dingen symbolisch en meer intuïtief en onlogisch worden geïnterpreteerd. Maar dan gewoon. 

 

En in de collectieve geest zijn er heel veel archetypen en alles wat plaats heeft gehad en heeft plaats gevonden zit ook in de collectieve geest, het is een groot levend archief van alles wat heeft plaatsgevonden en sommige mensen hebben een open geest die voor bepaalde informatie hiervan open staat, dat zou je channelling kunnen noemen. Maar iedereen heeft kennis en informatie over iets. En je eigen geest kan gevoed raken, maar ook verstoord en je geest heeft gezonde grenzen nodig. Maar geestverruimende/ hallucinerende drugs verruimen dus die grenzen, het zet de geest open naar de meer onbewuste eigen geest en de collectieve geest en dan krijg je een kijkje op je eigen leven / visioenen of een andere beeld op de werkelijkheid. Sommige gaan dan bijvoorbeeld aura’s zien om bomen die ze anders niet zien. Maar die zijn er altijd en sommige mensen zien dat soort aura’s ook zonder middelen. 

Maar om gezond verder te leven moet de geest zich ook weer gezond af sluiten anders kun je niet goed functioneren en blijft je geest dan daarna juist ook open voor andere dingen. Daarom moet je heel erg oppassen met geestverruimende middelen. Want het moet ook op de juiste manier begeleid worden en dat gebeurt niet altijd. 

 

Daarom is het gezond om je geest ook te leren afsluiten en dat kan ook met symbolen, mudra’s, kleding, olie en intentie. Je kunt ook in gedachten een cape omdoen die beschermd. Olie op de huid sluit de huid af. Bepaalde mantra’s als je er iets mee hebt kan je helpen een bescherming te geven en bepaalde handgebaren kunnen daarbij ook helpen. Maar het belangrijkste is dat je iets kiest wat bij je past. 

 

Wat zich afspeelt in jouw geest is gevormd door al jouw levenservaringen. Al jouw herinneringen, alles wat er is gebeurd liggen in zowel je geest als je lichaam opgeslagen en als er veel is gebeurd in je leven. Dan heb je ook veel te verwerken. En als je daar een veilige bedding voor hebt dan kan je juist ook alles verwerken. Dan geeft de geest bv flashbacks van wat er allemaal is gebeurd, maar dat moet je ook doseren want anders is het teveel om te verdragen en raakt je lichaam in de stress. Maar juist als je lichaam zich veilig voelt kunnen er flashbacks vrijkomen. 

 

Maar soms moet je mensen juist de juiste prikkelregulering geven en de juiste verdoving want als ze alles zouden voelen en zien en ervaren dan zou dat teveel zijn. Om gezond te zijn moet je precies kunnen hebben wat je kan verdragen. Dat gaat over draagkracht en draaglast. 

 

En gevoelige mensen zijn ook niet zomaar ergens gevoelig voor dat is eigenlijk een unieke gave die ook ergens voor nodig is en elke familie of stam heeft wel zo’n gevoelige. 

 

Inheemse stammen zien welk kind het gevoeligst is en die kinderen gaan in de leer bij de dorpsziener, vroedvrouw, healer, sjamaan, zoals elke stam die ook heeft en dan krijgt dat kind de scholing die het nodig heeft om met zijn of haar gevoeligheid om te gaan, om eigenlijk dus te leren omgaan met de gave die die al heeft. 

 

Maar dit soort stamverbanden zijn we in onze moderne samenleving kwijt en gevoelige kinderen krijgen eigenlijk niet de juiste scholing of begeleiding bij het omgaan met hun paranormale gave. En eigenlijk is elk kind gewoon heel gevoelig en wil je dat zo goed mogelijk in stand houden en niet teveel verstoren. Want elk kind heeft wel een unieke kwaliteit die ook nodig is in het geheel. 

 

Maar ook heb ik rebalancing gedaan, aanraken met aandacht waardoor je je bewust wordt van wat je voelt in je lichaam. En juist bij paranormaal gevoelige mensen werkt dat ook anders. Sommige mensen zitten heel vast in hun lichaam en de gevoelige hebben soms ook een heel sensitief lichaam en ook een sensitieve geest. Maar kunnen ook weer heel sterk zijn. Ik werd juist altijd het liefste stevig en direct aangeraakt, zonder al teveel poespas en te poezelig. De directe aanraking werkte voor mij helend en daar werd ik rustig en geconcentreerd van en dat gaf me nou echt ‘grond onder de voeten’ en maakte me ‘geaard’. Ook in situaties waarin ik overstuur ben, heb ik het liefste dat iemand met compassie streng is voor mij, daar word ik rustig van. 

 

Maar aanraking en nabijheid hebben we eigenlijk allemaal nodig. we hebben allemaal mensen nodig die ons liefhebben. 

 

En alles in je lichaam zegt ook iets over je geest zoals ook alle lichaamstaal uitdrukkingen dat vertellen. Vlinders in je buik hebben omdat je je aangetrokken voelt tot iemand brengt ook andere stofjes in beweging in je lichaam en dat voelt ook anders dan wanneer de moed je in de schoenen zakt. En dat weet iedereen of je nou gevoelig bent of niet. Iedereen gaat gevoelig door het leven, de ene ietsje meer dan de ander, en je lichaam zegt alles en elke klacht heeft iets te vertellen. En dan leren luisteren naar je eigen grenzen en je eigen gevoel dan beweeg je gezond tussen je eigen grenzen van draagkracht. Dan krijg je wat je kan verduren, want bij teveel ga je over de grens en moet je bijsturen. Maar dat moeten we eigenlijk allemaal voortdurend. Telkens opnieuw moeten we onze bijzonder complexe homeostase van lichaam en geest zo goed mogelijk in gezondheid houden en telkens aanpassen aan de omstandigheden. En die homeostase zullen we nooit helemaal kunnen doorgronden, daarvoor is het te bijzonder en eigenlijk een te grote mysterie. Het lichaam zit heel complex in elkaar met spieren, botten, bloedvaten, neurotransmitters, organen, meridianen (energiebanen), en dan hebben we het nog niet eens over de aura en de chakra’s. Maar daarover is binnen de yoga meer bekend. En vanuit de Chinese gezondheidsleer weet men veel over de meridianen. En vanuit alle tradities zijn er belangrijke kennisbronnen over hoe lichaam en geest functioneert en dat reikt verder dan alleen de westerse geneeskunde. 

 

Maar met lichaamstaal zeggen we alles, huppelen als een kind als we blij zijn, strak staan van de spanning, opgelucht ademhalen, maar ook bijvoorbeeld iets kleins bewegen met aandacht. Als je niet kan lopen, kan je misschien wel met je handen dansen. Dat zijn allemaal heel gezonde hulpbronnen om gezond door het leven te gaan. Er zijn ook sporters die juist in gedachten hun ingewikkelde beoefeningen alvast in de geest voorbereiden en het is bewezen dat dit ook goed is voor het lichaam. Een soort ‘voortraining’ zo kun je je voorbereiden op een moeilijke taak. 

 

Maar hoe gaat dat met de geest? Mijn geest manifesteert, lelijke, nare beoordelende stemmen als bescherming, als ik teveel stress had of in gevaar was. Maar het was een soort bescherming voor mij een signaal dat er iets niet goed was. Maar ook heb ik een paar keer een hele mooie stem gehoord, juist prachtige stemmen, maar dat was elke keer anders. deze mooie stemmen waren nou wel een hulpbron, de lelijke nare niet. Maar hoe dat bij iemand anders is, is heel uniek, dat komt in het geheel door zijn of haar eigen unieke levenservaringen en eigenlijk kan niemand anders daar iets over zeggen. Wel kun je kijken of het prettig is of niet en wat er nodig is om het wel of niet prettig te maken. En daarin kan je zelf dingen uitvinden en je kan hulp aangereikt krijgen om zelf dingen op te lossen. Maar een hulpverlener moet dan vooral goed luisteren en meer vanuit resonantie, intuïtief aanvoelen aanwijzingen geven. Het belangrijkste is, is dat je als hulpverlener ‘rapport’ maakt, meer de ander spiegelt meer non-verbaal met lichaamstaal. 

 

Ik heb heel veel opleidingen en trainingen gevolgd, maar de Traumaverwerkingstrainging was het interessantst. Want het belangrijkste is, misschien zie en merk ik wel dingen op bij een ander, maar je zult altijd moeten vragen of checken of het klopt. Maar vooral de ander moet zelf ook gaan ervaren wie die is en dat kan met de juiste begeleiding, spiegeling, resonantie en kritische vragen. En zo kan iemand op zijn manier zo gezond mogelijk in zijn vel komen. 

 

Maar als iemand valt moet die toch ook echt zelf willen opstaan en iemand mag je daar echt bij helpen, maar als iemand niet mee wil werken, wordt die echt heel zwaar en dan is het ook echt lastig om iemand weer op eigen benen te krijgen. Maar elk kind wil van nature leren rennen en spelen als het goed is en dat doet die vallend en opstaand en bij een blauwe plek doet moeders of vaders er een kusje op en veegt die misschien zelf de tranen weg en dan rent het kind gauw weer voor een volgend speel of leermoment of gaat het even lummelen op de bank. 

 

En dan is het echt wat zie je eigenlijk met je fysieke ogen en wat zie je als je naar buiten kijkt en waar heb je aandacht voor. En eigenlijk is het zo simpel we hebben allemaal een telefoon en we zijn echt blij als we een app lezen of bericht krijgen van wat dan ook. Maar dat gaat nou onzichtbaar door de lucht of ether en dat vinden we allemaal normaal en doodgewoon inmiddels. Maar reken maar dat het rustiger is als wifi uitstaat, zeker naast je bed. Want dan doe je beter een oog dicht en kan je ’s nachts dromen en dromen doe je in je geest en dan kun je soms van alles of niet of beleef je van alles en soms ben je je daarvan bewust en weet je wat je ’s nachts hebt gedroomd en soms ook niet. Maar eigenlijk krijg je een kijkje in je leven in de geest en in je leven van overdag. Soms kijk je terug en soms verwerk je iets. En iedereen droomt of je je daarvan nu bewust bent of niet. Als je weet dat dromen betekenis hebben, maar echt je eigen unieke betekenis, want wat iets betekent weet je alleen maar zelf als je dat onderzoekt. En soms kun je dat wel samen onderzoeken. 

 

En psychose of open geest is misschien in sommige perioden ook dromen overdag. En dromen zijn alleen niet zo logisch en overzichtelijk als het leven van overdag. Maar eigenlijk is de wereld ook gewoon ook heel complex en zo logisch zit het leven niet voor iedereen in elkaar. 

 

Maar dan zijn er soms zoveel dingen tegelijk, focus, prioriteiten stellen, aandacht geven aan dat wat er echt het belangrijkste is en wat ook nodig is om gezond te zijn, want anders wordt het teveel en krijg je wel ergens last van. En dan is het fijn als er iemand een luisterend oor heeft, met je meedenkt en je weer goed op de been helpt en iets uitlegt over iets en dan kan je weer verder en dan ben je ook weer op de goede weg. 

 

Maar dat is ook met waarnemen, al je waarnemen wordt gekleurd door wie je bent, wat je opvalt is ook maar net waar je oog voor hebt en hoe je iets labelt is echt je eigen beoordeling. Maar of je goed waarneemt dat is altijd de vraag dat zul je je altijd moeten afvragen en emoties kleuren ook de waarneming, het bekendste is de roze bril als je verliefd bent en daarvan is bekend dat je dan soms ook blind bent voor de minder fijne dingen van de ander. Maar angst vervormt de waarneming het meest dat vernauwt alles, dat doet ook je lichaam omdat het denkt dat het in gevaar is en worden bepaalde functies uitgeschakeld en sta alert en zijn alle functies om te kunnen vechten, vluchten of bevriezen juist ingeschakeld, zo kun je overleven. 

 

En dan moet je je bewust worden, waarom voel ik angst en wat heb ik dan nodig en dat misschien ook wel gewoon doen. En je moet onderzoeken of je angst eigenlijk terecht is want ook dat wordt gekleurd door je bril. Want wat is eigenlijk je bril in het leven geweest en waar wil je naar toe. Dat is wijs om je je dat af te vragen en soms nieuwe keuzes te maken. En waar ontspant je lichaam van en waarvan raak je in de kramp. En om daar af en toe bij stil te staan is heel gezond. Af en toe een pauze nemen en je afvragen ben ik tevreden, ben ik op de goede weg, waar heb ik last van, wat zijn bronnen van steun, plezier, hoop, vertrouwen en waar geniet ik het meest van als ik iets doe en waar krijg ik een glimlach van en waarvan ga ik watertanden als ik alleen aan het eten denk en loopt het speeksel me al in de mond. Of waar lopen de rillingen we over de rug ook als je er alleen aan denkt. 

 

Zo hebben we allemaal een leven voortbordurend op onze geschiedenis en komen we mensen tegen die zo ook hun geschiedenis hebben en oog hebben voor elkaar is dan het belangrijkste. 

​

Over trauma's helen

Wij hebben als mensen drie breinen die volgens mij overeenkomen met drie delen van ons lichaam. We hebben een instinctief brein dat ons vechten, vluchten, bevriezen, slapen, eten, seksen, rusten eigenlijk bepaalt. Wat eigenlijk overeenkomt met ons 'gut' gevoel in onze buik. Als je ergens van schrikt dan gebeurt dat in je buik, je buik spant samen en al je lichaamsreacties maken je in staat om te reageren op waar je van schrikt. Je raakt alert en kan in actie komen om te vechten, vluchten of bevriezen en als de schrik weg is, ga je weer over in je patroon van eten, rusten, seksen. We hebben ook een zoogdierenbrein wat volgens mij samenvalt met ons hart. Het zoogdierenbrein reguleert al onze emoties en gevoeligheid. Zoogdieren zorgen voor hun jongen zoals als wij ook zorgen voor onze kinderen. Ons hart is de plek waar we onze liefde en gevoel voor onze kinderen voelen. Het hart heeft ook neuronen en heeft ook een hart resonantie veld waarbij als je een coherent hartritme creëert door een rustige focus op het hart je een balans creëert tussen het sympathische zenuwstelsel en het parasympathische zenuwstelsel. We komen tot rust. Het zoogdierenbrein reguleert al onze emotionele intelligentie en onze gevoelens ten op lichte van relateren. Ons meer cognitieve brein, de neocortex, laat ons denken en een logisch verhaal maken van ons leven. het laat ons reflecteren over ons leven en een coherent verhaal creëren over ons leven. 

​

Bij een gezonde ontwikkeling is er een loop tussen de drie breinen, er gebeurt iets, instinctief reageren we, we hebben er gevoel bij, als we veilig zijn maken we er een praatje over en laten we het los. Bij getraumatiseerde mensen komt de cirkel niet rond. We blijven steken in eigenlijk een beweging die we niet afkunnen maken. We blijven vaak steken in een vecht of vlucht reactie die bevroren raakt. Als we dat willen helen moeten we eigenlijk door genuanceerde lichaamscoaching ook de beweging af maken die ons lichaam eigenlijk instinctief wou maken en niet kon maken. Als we door bewust deze beweging wel af te maken dit doen kan ons lichaam de stress ontladen van de vecht of vlucht reactie. Dit doen dieren door na een bepaalde stressvolle situatie het lichaam te laten trillen en zo te ontladen. 

​

Wij als mensen hebben dat ook nodig, dat ons lichaam ontlaad van shock en trauma en ook de cirkel dan an in onze breinen rond maakt. Om dat gezond te kunnen doen, moeten we uit de bevriezing onze stress ontladen, gezond onze emoties uiting geven die de situatie ons heeft gebracht en het verhaal van de situatie vertellen en delen of uiten. Maar het belangrijkste is, is dat we ook ons lichaam en gevoel erbij betrekken. Alleen praten over een lastige situatie, brengt het voelen en denken, maar vooral ook het geschrokken lichaam niet weer met elkaar in balans. Dan raakt eigenlijk instinct, intuïtie en ratio van elkaar gescheiden. Bij een gezond mens is dat in harmonie en bij getraumatiseerde mensen is dat in disharmonie. En omdat weer met elkaar te verbinden in het brein, maar ook in het lichaam, is het zo essentieel dat we het gevoel en bewuste aandacht aan onze lichaamssensaties geven, door dan bewust de meer onbewuste beweging van ons lichaam te volgen kunnen we op een diep niveau lichaam en geest weer met elkaar verbinden. Bij iemand in trauma raakt juist lichaam en geest gedisconnect, er is sprake dan van dissociatie, waarbij eigenlijk de geest uit het lichaam gaat omdat wat er te voelen is in het lichaam te overweldigend is. Bij dissociatie gaat de geest eigenlijk of in een soort mist, of overmatig denken / fantaseren of meer hallucineren. En om dit gezond in balans te brengen is dan heel gereguleerde aandacht nodig voor het voelen van de emoties die te overweldigend waren. Maar dit moet stapje bij beetje want anders wordt het weer teveel. Maar dan in een veilige bedding stil staan bij wat je eigenlijk voelt en dat bewust leren verdragen, uiten en ontladen kan ontspanning geven en ook de geest weer in verbinding met het lichaam brengen en dat is nodig voor iedereen. 

​

Bij iets wat te overweldigend is raken we dus eigenlijk in een soort bevriezing / shock en we hebben echt veiligheid nodig om uit deze staat te komen en weer gezond in verbinding met ons gevoel en ons lichaam te komen. Stress te ontladen, uiting te geven aan ons gevoel en zo de cirkel rond te maken. Maar het is essentieel dat het niet alleen 'praten over is', maar dat je ook een bewuste verbinding maakt met wat je voelt en ontlading geeft aan de stress die je lichaam heeft. Dit kan met lichaamsgericht traumatherapie waarbij je bewust aandacht geeft aan de beweging die je lichaam af wilt maken. Ook het leren belichamen van de basisemoties op een gezonde manier is belangrijk zodat je op een gezonde manier uiting kunt geven aan wat je voelt. En ook het verwerken door het delen van je verhaal maakt dan de cirkel rond en kan je verder met je leven.