Een nieuwe maatschappij vormgeven

​

We zijn in een nieuwe tijd gekomen met een nieuw normaal van anderhalve meter. Maar dat is ingrijpend op vele niveaus in ons leven. We zijn kuddedieren, mensen die gewend waren aan gewoon naast elkaar zitten in de trein en dan met zo'n schok van een lockdown gedwongen worden om op anderhalve meter afstand te leven is ingrijpend voor iedereen, als menselijk wezen. Maar ook de gevolgen die het heeft dat mensen hun economische basis zien wankelen in het leven, hun manier van leven ook ingrijpend veranderd moest zijn om de verspreiding van dit virus te voorkomen. Dit lockdown leven is nodig geweest en we mogen blij zijn dat we weer wat meer vrijheid hebben, terwijl de anderhalve meter blijft. 

​

Maar ergens diep van binnen in ons menselijke lichaam en geest systeem geeft dit een schok, een enorm schrikeffect, echt aan iedereen. Iedereen is geschrokken van deze rare nieuwe manier van leven. En diep van binnen is er 'shock' en we leven er ergens ook onverschrokken doorheen, maar een deel van ons is ook van slag. En deze shock kan eigenlijk alleen in een veilige bedding weer heel langzaam bevrijd worden, heel langzaam eigenlijk. Ook hoe we eigenlijk heel langzaam nu als maatschappij weer uit deze lockdown kruipen. 

​

Maar als mensen zijn we geschrokken, maar ook als maatschappij. Beide tegelijk. 

​

Maar ergens moeten we dit nu als kans aangrijpen en wakker worden. We leefden ook in een maatschappij die alleen maar was gericht op 'meer, meer, meer' economie, winst, groei, groter, beter, best, maar dan in kwantiteit. We leefden in een maatschappij op hol, met een veel te grote voetafdruk op deze aarde, deze planeet waarvan er maar 1 in de kosmos is om op te leven als mensheid. En we grondstoffen uit de aarde halen, maar in zo'n tempo om ons consumentisme te bevredigen, dat het niet aan te slepen is en op een dag op zal zijn. 

​

We leefden als een maatschappij in een versnelling die niet meer in verbinding was met de natuur, we leefden uit verbinding met het ritme van de seizoenen, eigenlijk in een leven op hol. En voor velen was dit leven al te veel, velen liepen al vast in burnout en overprikkeling en stress, ongekende stress. Maar ook omdat velen meer leefden met hun hoofd in hun telefoon, tv, of computer en niet meer in verbinding waren met het natuurlijke ritme in hun lichaam die juist als je dat goed leert kennen ook in het ritme van de natuur leeft. 

​

Maar het ritme van de natuur is ook uit balans, onze ecosystemen op aarde zijn ernstig aangetast door onze manier van leven, al tijden. En dit is de kans om onze manier van leven, op een veel te grote voetafdruk ingrijpend te veranderen. Om nu een andere richting in te slaan waarbij 'meer, meer, meer' in kwantitiet als basis in de economie van ons leven, veranderd in een nieuwe maatschappij waarin meer naar de 'donuteconomie', maar vooral naar de regels van de betekeniseconomie gaan leven. 

​

Wat betekent het eigenlijk om mens te zijn, waar worden we als mens van vlees en bloed, van lichaam en geest nou echt blij van en de meesten zullen dan zeggen 'ik wil gelukkig zijn' en de meesten zullen zeggen 'ik wil graag gezond zijn en een fijn huisje boompje beestje hebben'. En iedereen vult dat anders in. Maar nu staat ook voor velen dit leven op het spel, maar ook Moeder Aarde staat op het spel. 

​

We zijn uit balans en deze droogte laat het zien, nu al zijn er grote zorgen over het water. Een ongekende droogte raakt ons weer en onze groente staat te verpieteren op het land terwijl we allemaal hutspot nodig hebben in de winter ook om weerbaar te zijn voor misschien een nieuwe uitbraak van corona. 

 

Maar eigenlijk is het gezond voor de aarde dat we ineens in onze veel te grote voetafdruk levensstijl zijn afgeremd. Onze stijl van leven was schrikbarend ongezond voor de aarde en heeft de aarde uit balans gebracht. De Nasa scanner liet namelijk dat zien hoe Moeder Aarde in en uit ademt, de nasa kon zien hoe het sneeuw op de noordpool en zuidpool telkens uitgroeide en weer oploste. Maar we weten ook dat dat ijs sneller smelt dan voorheen. En deze winter hebben we maar 1 dag sneeuw gekend hier in Nederland en echt Moeder Aarde is van slag, echt van slag. Maar ook omdat er zoveel mensen uit verbinding met haar ritme hebben geleefd en niet hebben beseft hoe kostbaar het leven op deze planeet eigenlijk is en dat elke keuze die je maakt er dan 1 van belang is. 

 

Dus dit is onze kans om echt stil te gaan staan, ook als maatschappij bij hoe we leven. Zoveel mensen leven een leven van stress, burnout grijpt ongelofelijk om ons leven, zoveel mensen konden het tempo van onze maatschappij, onze complexe maatschappij niet meer bijbenen en waren eigenlijk al van slag. Omdat hun ritme niet meer paste bij het ritme van de maatschappij. En als je structureel over je grenzen van lichaam en geest gaat, telkens weer dan raak je burnout. En velen zijn zich al gaan afvragen daardoor wat ze eigenlijk echt willen met hun leven, wat hun eigenlijk echt zin geeft. Maar ook velen hebben hun leven ongewild aan moeten passen en staan nu met weinig in hun handen in deze ongekende economische crisis ook. 

 

En daarom moeten we beseffen dat we een nieuwe betekenis en vormgeving moeten geven aan onze maatschappij, waarbij maatschappelijk en duurzaam ondernemen de basis moet zijn. Waar elk mens in het bedrijf een gewaardeerde plek heeft. En de schoonmaker niet vier banen nodig heeft om haar kind een seizoenskaart van de voetbalclub te geven, terwijl de leidinggevende zijn geld wegsluist naar de Bahama's. Dat mag niet meer de basis zijn van de economische stijl. De donut economie kan dan richtinggevend zijn. Dat bedrijven echt beseffen dat ze ook een maatschappelijke taak hebben, waar in iedereen een functie heeft en van betekenis is voor het bedrijf. Waarbij de taak van die persoon ook het liefst zo dicht mogelijk aansluit bij de kwaliteit van die persoon. Want als dat niet resoneert en iemand een taak heeft die eigenlijk niet passend is, raakt zo iemand eigenlijk uit balans, totdat burnout volgt. Of als mensen structureel over hun grenzen gaan, geeft dat ook disbalans. 

 

En we zijn allemaal hevig geschrokken, als mens omdat kuddedieren niet op anderhalve meter afstand horen te leven, maar ook als maatschappij. En we zullen stil moeten staan nu om ons lichaam en geest systeem uit deze schrik te laten komen. Maar ook stil moeten staan bij dat we in een levensstijl leefden uit verbinding met de natuur, maar eigenlijk ook met ons eigen lichaamsritme. Want als je meer in je telefoon, computer of tv leeft, dan voel je je eigen lichaam minder en kan je eigenlijk dat ritme van Moeder Aarde niet goed ervaren. 

 

We leefden eigenlijk als maatschappij gedissocieerd van de ritme van de natuur. Maar ik schrok ook van wat ik laatst weer in de winkel zag. Door deze lockdown waren we even alert, we waren geschrokken, maar ook alert op hoe we moesten leven. Maar nu vallen mensen terug en ik zie ze niet slalommen om elkaar leven, maar eigenlijk gedissocieerd weer hun oude leven oppakken. Maar het oude leven bestaat niet meer. Het nieuwe normaal van anderhalve meter, is niet normaal, als elkaar een hand geven en iemand een hand op de schouder leggen iets is wat het zenuwstelsel het sein geeft 'kom maar, stil maar, kom tot rust, het is oké, het is veilig, huil maar, heb maar verdriet, ik hou je vast. En dat wat het meest natuurlijk is om te doen, emotioneel houvast bieden om uit die shock te komen, dat mag nou net niet. Terwijl we elkaar eigenlijk allemaal vast zouden moeten grijpen, 'oh wat was dit heftig, hou me vast, ik ben geschrokken van alles en van slag'. En echt eigenlijk heeft elk lichaam dat nodig nu om uit die shock te komen en we mogen dat niet zijn en dat is ingrijpend, diep van binnen. 

 

Maar ook als maatschappij is dit de nieuwe realiteit, van anderhalve meter, waarin we op een nieuwe manier betekenis moeten geven. En veel mensen waren juist al geraakt, door burnout of door zorgen over de aarde en waren al bezig om zich in te zetten voor een duurzaam leven. Maar dat is ook nodig, hard nodig. En veel mensen hadden al hun hart open gezet voor een nieuwe manier van leven, maar niet iedereen. Maar als je je hart opent en je hart durft te volgen ook in de maatschappij, zoals de Triodos bank 'volg je hart, met gezond verstand', dan is dit de tijd om dat ook echt in de hele maatschappij de norm te laten zijn. Want het hart resoneert met liefde en liefde is echt de bron van het leven. En als je je hart durft te volgen dan neem je een plek in in de maatschappij die ook lef vraagt omdat het pad van het hart ook een reis van de held is. Het pad van je hart volgen is niet altijd makkelijk, het is soms vallen en weer opstaan en echt dat telkens weer, maar toch door je hart geleid een roeping volgen. 

 

En het hart roept, maar ook het hart van Moeder Aarde roept om nu stil te staan en te beseffen hoe kostbaar het leven eigenlijk is en ook hoe uit balans we zijn en dat we ook niet terug mogen en ook niet terug kunnen naar het maatschappelijke leven dat ook uit balans met het ritme van de natuur was. en deze ongekende droogte, voor het derde jaar op rij, laat dat zien. Maar ook het ongekende hoge aantal van burnout en stressklachten en de ongekende groei van verwarden laat zien dat we ook in een ongezonde maatschappij leefden, waarbij het tempo en complexiteit van het leven voor velen ook teveel was. Als kinderen al klagen over burnout, dan is er iets mis. 

 

Terwijl we ook moeten beseffen hoe luxe we eigenlijk leven en hebben geleefd. Wij zijn 1 van de rijkste landen en onze supermarkt heeft de hele lockdown tijd vol gelegen met gezond eten en dat is ook in andere landen anders geweest. Maar als we allemaal weer naar de primark willen toerennen en eigenlijk het goedkoopste shirtje gemaakt door kinderen in slechte arbeidsomstandigheden en met kleurstoffen die slecht zijn voor de natuur. Dan hebben we ook eigenlijk in een ongezonde samenleving geleefd en velen waren al op dat spoor. Er waren al velen op het spoor van duurzaam leven. Maar dit moet ons aangrijpingspunt zijn om echt ons leven, onze luxe leven in een van de rijkste en meest welvarende landen aan te passen. En deze nieuwe realiteit van anderhalve meter dwingt ons ook. Maar we zijn iets menselijks kwijt, iets menselijks en iets zo gewoons als elkaar een hand geven. 

 

Dus we zullen nu ook heel zorgvuldig moeten zijn, er zijn drie crisissen tegelijk, een gezondheidscrisis waarbij een hand op de schouder leggen, waardoor het zenuwstelsel kalmeert niet meer de normaliteit is. Een ongekende economische klap waarbij mensen zich zorgen moeten maken over hun financieel basis en je zorgen maken is ook ongezond en maakt je weerstand echt minder en een ongekende ecologische crisis, want onze ecosystemen zijn in de war. Zie de ongekende plagen van sprinkhanen, maar zie ook de stikstofcrisis, zie ook de overvloed aan processierupsen, dat is omdat onze ecosysteem uit balans is, maar ook onze manier van leven was uit balans, was echt uit verbinding met het ritme van de natuur. 

 

En dan moeten we eigenlijk allemaal stil gaan staan en onze wonden likken, en durven voelen in ons hart hoe ingrijpend dit allemaal is. En echt ons af gaan vragen als mensen, wat wil en durf ik nu aan betekenis te geven aan mijn leven. En het hart heeft raad. Het hart heeft als je er aandacht aangeeft een hartcoherent ritme wat het sympathische en parasypatische zewuwstelsel in balans brengt. Maar het hart is ook de plek van onze intuïtie, van een dieper weten wat onze ziel, onze diepste kern eigenlijk wil. En zeker nu is het nodig voor de mensheid op deze kostbare planeet dat we ons hart gaan vragen, wat is nu mijn plek en mijn roeping van binnenuit om deze wereld vorm te geven. Om deze maatschappij weer een bedding te geven, maar dan van binnenuit. Dan vanuit ons hart en de hart heeft een bijzondere routeplanner, die van de held, die uitdagingen aangaat valt, leert waarom die valt en moediger weer opstaat en aan de slag gaat, maar dan vanuit binnen, vanuit het hart. En het hart resoneert echt meer met het hart van de aarde en met de harten van medemensen. En dan kan je echt een plek in nemen die moeder aarde met al haar kostbare mensen nodig heeft, juist nu. 

 

Dus sta eens stil en besef dat ergens deze crisis ook een gezonde stilstand geeft aan een maatschappij die op hol was, gedissocieerd van het ritme van de natuur en dat velen dat ritme van de maatschappij al lang niet meer bij konden benen en stuk gingen om dat tempo en op de complexiteit van het maatschappelijk leven. En nu dit virus dat echt ingrijpend is voor het hele lichaam als je het in de erge versie krijgt, dat wil niemand. 

 

Maar laat dit de poort zijn naar een nieuwe maatschappij, waarbij 'volg je hart met gezond verstand' het nieuwe normaal eigenlijk moet worden. Maar ook laten we stilstaan bij wat het voor ons als kuddedieren eigenlijk betekent om van elkaar gescheiden op anderhalve meter afstand te leven. Laten we daar echt bij stil staan, dat dat als mens onmenselijk is eigenlijk. Want we horen nu eigenlijk elkaars zenuwstelsel te kalmeren door elkaar vast te grijpen. Dus we elkaar als mens maar ook als maatschappij een ander emotioneel houvast moeten geven. Naar een maatschappij die meer in verbinding is met het ritme van de natuur en ook met het meer natuurlijk ritme in ons lichaam, want als dat samenvalt, dan voel je ook meer je hart kloppen en je buik borrelen als je honger hebt en gewoon even iets lekker moet eten om je honger stillen. En laten we echt even pauze nemen om onze wonden te likken van deze schok, maar ons ook afvragen wat betekent het echt om mens te zijn en wat zou me nu echt het gelukkigst maken... en echt in ons hart is een bron van diepe liefde en geluk en als je die kent, dan ben je gelukkig onder wat voor omstandigheden ook en heb je een andere routeplanner die je precies brengt waar je moet zijn.... op weg naar een duurzame betekenisvolle maatschappij in verbinding met de natuur... want echt onze groente, onze Hollandse winterkost groeit echt in die klei en het is veel te droog, veel te droog en we hebben echt allemaal hutspot nodig als we misschien weer een golf van corona krijgen. 

 

Dus we moeten echt wakker worden en beseffen hoe dit hopelijk de poort wordt naar een gezonder leven van lichaam en geest van iedereen. 

 

Paula